Moord bij kaartlicht speelt zich af in de speelkaartenstad Turnhout, 'Cultuurstad van Vlaanderen' in 2012 en tevens de thuisstad van Hilde E. Gerard. Steve gaat drie weken logeren bij zijn moeder, die hij niet meer heeft gezien sinds ze hem en zijn vader drie jaar geleden verliet. Ondertussen heeft ze een nieuwe partner, een rijke zakenman en kunstverzamelaar. De man is volop bezig met de voorbereiding van de aankomende tentoonstelling rond zijn speelkaartencollectie. Vooral op zijn zeldzame, fosforescerende kaarten is hij erg trots.
Steve ontmoet ook zijn stiefzusje, Mora, met wie hij het meteen goed kan vinden. Wanneer hij haar gaat ophalen van een workshop, blijkt echter dat het meisje verdwenen is. Op strategische plaatsen vindt hij bedeltjes van haar armband.
Wanneer er ook nog lijken opduiken, elk met een fosforescerende kaart op het lichaam, probeert Steve samen met Muriël, het meisje dat de workshop begeleidde, het mysterie te ontsluieren.
In de roman worden enkele sprookjesmotieven geïntroduceerd. Het verband met Hans en Grietje wordt expliciet aangehaald. Ook wat betreft de personages kunnen we de link leggen met sprookjes: in Steve en Mora zien we respectievelijk het verlaten kind en de dochter die na de dood van haar moeder alleen met haar vader achterblijft, waarna deze laatste een nieuwe, gemene vrouw huwt. Lydia, Steve’s moeder, is zowel de moeder die haar kind verlaat als de boze stiefmoeder. De personages in dit boek zijn — net als in sprookjes — nogal eendimensionaal. Zo’n dergelijke vlakke karaktertekening is misschien eigen aan sprookjes, maar deze roman was gebaat geweest met een diepere uitwerking van de personages. Nu draagt alles wat we te weten komen bij tot de ontwikkeling van het mysterie, maar krijgen we er geen idee van hoe de personages in elkaar zitten. Het beste voorbeeld hiervan is de passage waarin Mora Steve inlicht over de betekenis achter de bedeltjes van haar armband. Op deze manier wordt wel meer informatie gegeven over haar leven en ook haar beweegredenen worden enigszins opgehelderd, maar in wezen krijg je als lezer gewoon de informatie die je nodig hebt om mee na te denken over de boodschappen die ze haar stiefbroer wil geven.
Bovendien lijdt deze roman net als Gerards eerdere titels, Moord op een schilderij en Moord met een geurtje, onder enkele ongeloofwaardige plotwendingen. Deze worden hoofdzakelijk veroorzaakt doordat het verhaal via al te veel toevalligheden naar de ontknoping toewerkt, vooral in de manier waarop Steve en Muriël de objecten in handen krijgen die uiteindelijk zullen leiden tot de oplossing van het mysterie.
Moord bij kaartlicht is niet meer dan een te weinig uitgewerkte, vlotte detectiveroman. [Ilse Moens] Verberg tekst

Steve (14) gaat voor het eerst sinds de scheiding van zijn ouders bij zijn moeder en haar nieuwe partner Henk, een rijke zakenman, logeren. De ontmoeting verloopt stroef en Steve vreest voor een saaie en moeilijke vakantie. Maar dan blijkt zijn stiefzusje Mora ineens verdwenen en zijn de poppen aan het dansen. Zijn moeder neemt de verdwijning niet ernstig, maar Steve vindt bedeltjes van Mora’s armband terug en er zijn tekenen dat er meer aan de hand is. Wanneer Steve een lijk ontdekt tijdens de opening van de tentoonstelling van Henks collectie antieke speelkaarten, verdenkt de politie Steve van kwade opzet. Hoe kan hij snel de echte daders én Mora terugvinden? Dit verhaal speelt zich af op heel wat herkenbare plaatsen in het Vlaamse Turnhout. Er zit veel vaart in en het leest vlot, maar de plot is rechtlijnig en de personages zijn niet echt uitgediept, wat voor een vrij oppervlakkig verhaal met iets te veel toevallige gebeurtenissen zorgt. Een leuke weglezer voor niet te veeleisende lezers vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Steve is de zoon van gescheiden ouders. Tijdens de vakantie gaat hij logeren bij zijn moeder, die ondertussen bij Henk woont. Henk is een rijke zakenman die één dochter, Mora, heeft. Henk verzamelt speelkaarten die hij achter een geheime deur bewaart en waarover hij heel geheimzinnig doet. Wanneer Steve op een avond zijn stiefzus van een workshop moet oppikken, is Mora daar niet meer. Hij belt in paniek naar zijn moeder, maar die reageert gelaten. Zij denkt dat Mora weer eens weggelopen is en onderneemt geen actie. Steve gaat dan zelf op zoek en vindt zijn stiefzus niet, maar wel een lijk met een speelkaart. Hij raakt betrokken bij vuile praktijken en een aantal moorden. Stilaan wordt het duidelijk dat Henk achter alle moorden zit en dat hij koste wat het kost alle speelkaarten van een zeer waardevol kaartenboek in handen wil krijgen.
Het boek leest als een sneltrein, zo spannend is het. Toch is het niet altijd gemakkelijk om te volgen en moet je je gedachten erbij houden. Als lezer krijg je voortdurend tips over wie het gedaan kan hebben en tegelijkertijd is er Mora die een spelletje met Steve speelt. Zij wil dat hij haar komt zoeken. Zo lopen er voortdurend twee sporen door elkaar, zowel naar Mora als naar de moordenaar, wat soms wel verwarrend is. Ook had ik het gevoel dat de personages niet echt tot leven komen omdat hun gevoelens en gedachten slechts oppervlakkig worden beschreven.
Verberg tekst