Het moet gezegd: de schrijfstijl van Suzanne Vermeer is best aardig. Vlot, geen moeilijke woorden, korte zinnetjes, zelfs korte hoofdstukjes, dus makkelijk te onderbreken voor een frisse duik, inderdaad voor op vakantie. Laten we Noorderlicht dan maar een ‘vakantiethriller’ noemen, zal de uitgever gedacht hebben. Maar een thriller heeft spanning, en dat ontbreekt in dit boek. De hoofdpersoon, Kim Romeijn, wordt dertig. Vier jaar eerder is haar vader overleden tijdens een zakenreis in Zuid-Amerika. Ze heeft een grote broer, Eric, die suikerziekte heeft. Eric is voor haar de rots in de branding. Zijzelf is nogal labiel. Kim heeft het idee opgevat dat ze haar dertigste verjaardag groots wil vieren. Ze regelt dan ook een reis naar Noorwegen, met in totaal zes personen. Zijzelf en haar broer, haar vriend Brian, haar vriendinnen Celine en Marieke, en de barman van café Het kennisvat, Martin. Volgens Eric is het groepje ‘een samengeraapt zootje’. Dat belooft!
Eric ziet de vriend van zijn zus, Brian, niet zo zitten. Hij lijkt ook wel erg op het geld van Kim uit. Onderweg in het vliegtuig naar Noorwegen legt Eric nog uit aan Marieke wat diabetes is, en dat hij tegenwoordig gelukkig pillen kan slikken, waar voorheen gespoten moest worden. In Noorwegen aangekomen ontmoeten ze de gids, een ‘bijna twee meter lange, stevig gebouwde, helblonde man van een jaar of veertig, met een snor die net zo breed was als zijn glimlach’. De gids komt een ex-collega tegen, die hij zwart maakt. Later blijkt de gids, wanneer hij eenmaal stijf bevroren naast Celine in een ravijn ligt, zelf ook niet brandschoon geweest te zijn. Daarvoor nog zien we de club gezellig sneeuwscooteren, ze zien natuurlijk een geweldig noorderlicht, en een ritje met de hondenslee valt ook wel in de smaak. Kortom, alles wat je je bij een Noorwegen-reis kan voorstellen.
En dan gaat het mis. Sverre, de gids, moet na het huwelijk van Kim en Brian, wat ‘gele sneeuw maken’, midden in de nacht. Dan ziet hij Celine liggen, en hij wordt zelf door een schim over de rand van de afgrond geduwd. Vlak voordat hij doodvalt, merkt hij nog dat het lichaam van Celine achter hem aan gegooid wordt. Nu komt uit dat Eric, die zijn suikerpillen precies uitgeteld had, daar een aantal van kwijt is geraakt. Uiteindelijk blijkt zelfs Eric een chanteur te zijn, zodat Martin van diens geld het café Het kennisvat kan kopen. Op de een of andere manier loopt het toch allemaal goed af. [DickJan Braggaar] Verberg tekst

Vanwege haar verjaardag wil Kim met een aantal vrienden een rondreis door Noorwegen maken. Tijdens de tocht vertelt hun gids over een ruzie met een collega. De dag na haar verjaardag blijken zowel de gids als een van de vrienden in een ravijn te zijn gevallen. Zonder gids probeert de groep de weg naar de bewoonde wereld te vinden. Deze thriller gaat voor een groot deel over de reis die het gezelschap maakt, de prachtige natuur, het noorderlicht en tochten met een hondenslee. Pas tegen het einde gebeurt er iets waardoor de groep in de problemen komt. Het onderlinge wantrouwen tussen sommige leden van het gezelschap is heel reëel, maar leidt niet direct tot het vermoeden van een misdrijf. Kortom, vooral een aantrekkelijk reisverslag dat tegen het einde wel spannend wordt maar als thriller niet helemaal geloofwaardig is. De auteur is overleden in 2011; dit is het laatste boek dat hij schreef onder zijn vrouwelijk pseudoniem Suzanne Vermeer. Normale druk.